بررسی رابطه بین خودکارآمدی و از خودبیگانگی مدیران مدارس شهرستان خمینی شهر

هدف از انجام این پژوهش ،بررسی رابطه ی بین خودکارآمدی و از خودبیگانگی مدیران مدارس شهرستان خمینی شهر بود. جامعه ی آماری پژوهش ، کلیه ی مدیران مدارس مقاطع سه گانه ی شهرستان خمینی شهر در سال تحصیلی 91-1390 بود که تعداد آنان 196 نفر بوده و از این تعداد بر اساس جدول کرجسی و مورگان(1970) ??? نفر با استفاده از نمونه گیری طبقه ای متناسب با حجم طبقات به عنوان نمونه انتخاب شدند. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود و برای جمع آوری اطلاعات، از پرسشنامه ی محقق ساخته ی خودکارآمدی شامل 24 سوال و پرسشنامه 24 سوالی از خودبیگانگی دین (1961) استفاده گردیده است. ضریب پایایی هر دو پرسشنامه با استفاده از آلفای کرونباخ به ترتیب 75/0 و 8/0 بدست آمد. روایی پرسشنامه ها توسط اساتید علوم تربیتی و مدیریت آموزشی مورد تایید قرار گرفت. داده ها در دو سطح آمار توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. فرضیه ی اصلی پژوهش مبنی بر وجود رابطه بین خودکارآمدی و از خود بیگانگی مدیران مدارس مورد تایید قرار گرفت و یافته ها رابطه معکوس و معناداری را نشان داد (05/0>p). نتایج نشان داد که چهار مولفه خودکارآمدی یعنی تلاش، پشتکار، خلاقیت و ابتکار و خودتنظیمی در سطح (05/0>p)رابطه معکوس و معناداری با از خودبیگانگی دارند و از بین مولفه های خودکارآمدی, پشتکار بیشترین اثر و خودتنظیمی کمترین اثر معکوس را بر از خودبیگانگی دارند. با توجه به نتایج آزمون میانگین عامل ها در سطح معناداری (05/0>p)میانگین متغیر خودکارآمدی و مولفه هایش بالاتر از سطح متوسط و میانگین از خودبیگانگی کمتر از حد متوسط به دست آمد. در مقایسه ویژگی های دموگرافیک بین خودکارآمدی و مقطع کاری مدیران راهنمایی با سایر مقاطع تفاوت معنادار مشاهده شد.